Artificial intelligence (AI) is a revolutionary technology that is profoundly transforming the world of digital art and redefining the boundaries of creativity. This article examines how AI integrates into the artistic production process, the challenges it poses to the traditional understanding of art, and the new aesthetic and philosophical horizons it opens up. The article discusses the capacity of machine learning algorithms (particularly GANs and diffusion models) to generate original and striking visuals by analyzing large datasets. This process transforms the role of the artist from a traditional "creator" to a "curator," "collaborator," or "algorithm architect." This symbiotic relationship between AI and the artist also raises fundamental questions about the ownership of the artwork and the line between originality and inspiration. Furthermore, it is emphasized that AI democratizes art by removing barriers that require technical skill, enabling more individuals to access opportunities for creative expression. However, this also brings concerns about the potential impact of automation on creative professions and how it will shape the art market. In conclusion, AI-assisted digital art not only provides a new set of tools but also accelerates philosophical debates about the nature of art, creativity, and uniquely human forms of expression. This new frontier has created a fertile and dynamic area waiting to be explored by artists, technologists, and critics.

Artificial Intelligence, Digital Art, Creative Process, Artist–Aı Collaboration, Generative Art.

Yapay zeka (YZ), dijital sanat dünyasını derinden dönüştüren ve yaratıcılık kavramının sınırlarını yeniden tanımlayan devrim niteliğinde bir teknolojidir. Bu makale, yapay zekanın sanatsal üretim sürecine nasıl entegre olduğunu, geleneksel sanat anlayışına getirdiği meydan okumaları ve beraberinde açtığı yeni estetik ve felsefi ufukları incelenmektedir. Makalede, makine öğrenimi algoritmalarının (özellikle GAN'lar ve difüzyon modelleri) büyük veri kümelerini analiz ederek özgün ve çarpıcı görseller üretme kapasitesi ele alınmaktadır. Bu süreç, sanatçının rolünü geleneksel bir "üretici" olmaktan çıkarak, bir "küratör", "iş birlikçi" veya "algoritma mimarı" konumuna evriltmektedir. Yapay zeka ile sanatçı arasındaki bu simbiyotik ilişki, eserin kime ait olduğu, orijinallik ve esinlenme arasındaki çizginin ne olduğu gibi temel soruları da gündeme getirmektedir. Ayrıca, yapay zekanın sanatı demokratikleştirerek, teknik beceri gerektiren engelleri kaldırdığı ve daha fazla bireyin yaratıcı ifade olanaklarına kavuşmasının önünü açtığı vurgulanmaktadır. Ancak, bu durum aynı zamanda otomasyonun yaratıcı meslekler üzerindeki potansiyel etkisi ve sanat piyasasını nasıl şekillendireceği gibi endişeleri de beraberinde getirmektedir. Sonuç olarak, yapay zeka destekli dijital sanat, yalnızca yeni bir araç seti sunmakla kalmaz, aynı zamanda sanatın doğası, yaratıcılık ve insanın kendine özgü ifade biçimleri hakkındaki felsefi tartışmaları da hızlandırmaktadır. Bu yeni ufuk, sanatçılar, teknologlar ve eleştirmenler için keşfedilmeyi bekleyen verimli ve dinamik bir alan yaratmıştır.

Yapay Zekâ, Dijital Sanat, Yaratıcı Süreç, Sanatçı-YZ İşbirliği, Jeneratif Sanat.