Çalgı eğitiminde öğrenenlere en genel çerçevede müzik sevgisi kazandırmak ve çalgı çalma isteği yaratmak hedeflenmektedir. Bu hedefleri gerçekleştirebilmek için çeşitli öğretim yöntemleri geliştirilmiştir. Bu geliştirilen yöntemler arasında Orff, Kodaly Dalcroze ve Suzuki gibi tüm dünyada geçerliliğini kanıtlamış müzik öğretme/öğrenme yaklaşımları vardır. Bu yaklaşımlar arasında sevgi ve anadil metodu ile müzik eğitimine yeni bir yaklaşım kazandıran Suzuki yönteminin önemli bir yeri olduğu düşünülmektedir. Japon pedagog ve kemancı Shinichi Suzuki (1898-1998) çalgı eğitiminde anadil yöntemi- yetenek eğitimi metodunu geliştirerek çalgı öğretimi için yeni bir yöntem kazandırmıştır. Bu araştırma Suzuki yaklaşımı/yöntemi ile ilgili yapılmış lisansüstü tezleri incelemek amaçlayan nitel bir çalışmadır. Araştırma modeli olarak doküman analizi kullanılmıştır. Bu araştırmanın çalışma grubunu Yüksek Öğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezin’de Suzuki yaklaşımı/yöntemi ile ilgili yazılmış 20 lisansüstü tez oluşturmaktadır. Araştırmaya dahil edilen 20 tez, üniversite, enstitü, yazıldığı yıl, tür ve kullanılan araştırma tekniklerine göre sınıflandırılmış ve yüzde ve frekansları belirtilerek tablolaştırılmıştır. Araştırmaya dahil edilen lisansüstü tezler üniversitelere, seneler, enstitülere araştırma yöntemlerine, veri toplama araçlarına ve konularına göre incelenmiş ve veriler frekans (f), yüzde (%) yöntemi ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda Suzuki yaklaşımı/yöntemi ile ilgili 19 yüksek lisans 1 doktora tezi yazıldığı sanatta yeterlik tezi ise yazılmadığı, yazılan tezlerin %36,84’ü Gazi Üniversitesi, %26,34’ü Dokuz Eylül Üniversitesi bünyesinde yazıldığı ayrıca araştırma yöntemi olarak en çok nitel araştırma yöntemi kullanıldığı sonucuna ulaşılmıştır.

Suzuki yaklaşımı, lisansüstü tezler, Suzuki metodu