Bu araştırmanın amacı, sınıf öğretmeni adaylarının yapay zekâ uygulamalarına yönelik tutumlarını ve bu uygulamalara dair görüşlerini belirlemektir. Araştırma, nicel araştırma yöntemlerinden biri olan betimsel tarama deseni kullanılarak gerçekleştirilmiş ve nicel veriler, nitel verilerle desteklenmiştir. Nicel veriler, Aktay, Gök ve Yıldırım (2024) tarafından geliştirilen ve 13 maddeden oluşan “Yapay Zekâ Tutum Ölçeği” ile toplanmıştır. Nitel veriler ise araştırmacı tarafından geliştirilen ve 4 sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme soruları aracılığıyla elde edilmiştir. Araştırmanın nicel bölümünde, Türkiye'de bir devlet üniversitesinde öğrenim gören 165 sınıf öğretmeni adayı çalışmaya dahil edilmiştir. Nitel bölümde ise aynı üniversiteden 12 öğretmen adayı ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonuçları, öğretmen adaylarının genel olarak yapay zekâya karşı olumlu ve ılımlı bir tutum sergilediklerini; ancak bu tutumun cinsiyet, sınıf düzeyi, yapay zekâ eğitimi alma durumu ve derslerde kullanım gibi değişkenlerden anlamlı şekilde etkilenmediğini ortaya koymuştur. Buna karşın, sosyal medyada yapay zekâ içerikleriyle karşılaşma sıklığının tutumlar üzerinde anlamlı bir farklılık yarattığı saptanmıştır. Bununla birlikte, elde edilen bulgular öğretmen adaylarının yapay zekâ destekli eğitim araçlarını ilkokul düzeyinde öğrenme süreçlerini destekleyici ve öğretmen iş yükünü azaltıcı bir unsur olarak değerlendirdiklerini; aynı zamanda bu teknolojilerin olası risklerine karşı da farkındalık geliştirdiklerini göstermiştir

Yapay zekâ, eğitim teknolojileri, öğretmen adayı, tutum.